ആഭിജാത്യം---ആറാം ഭാഗം

എപ്പൊഴോമറന്ന പാഠങ്ങള്‍
വീണ്ടുമുണര്‍ന്നു.ഏകാന്തതയില്‍
പാഠത്തിനൊപ്പം പലതരംചിന്തകളും
കടന്നുവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
ശ്രദ്ധ ഒരിക്കലും ഉറച്ചുനിന്നില്ല.
മുന്‍പുള്ളതുപോലെ കൈയ്യില്‍
പുസ്തകവും പിടിച്ച്കൂട്ടുകാരി
കള്‍ക്കൊപ്പം ഓടിയിറങ്ങാന്‍
കൊതിതോന്നി.പക്ഷേ കാലുകള്‍
മന്ദംമന്ദം നടക്കാന്‍ ശീലിച്ചുകഴി
ഞ്ഞിരുന്നു.ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങു
ന്നനേരത്തും മാഷ്വന്നു.കാറിനടുക്കല്‍
വരെ അനുഗമിച്ചൂ.യാത്രയാകുമ്പോള്‍
കൂട്ടുകാരികള്‍ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
വീടുവരെയും നാണുവേട്ടന്‍ഒന്നും
മിണ്ടാതെഇരുന്ന് ഡ്രൈവ് ചെയ്തു.
താനും വശംനോക്കിയിരുന്നു.പലപ്പോഴും
മനസ്സ് കൈമോശംവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
കൃത്യസമയത്തുതന്നെ വീട്ടിലെത്തിച്ചു
നാണുവേട്ടന്‍ യാത്രയായീ.
ഒരു പുതിയ ജീവിതം ആരംഭിച്ചതു
പോലെതോന്നി.താന്‍ പഴയ
ശ്രീക്കുട്ടിആകുകയാണോ?


രാത്രി പതിവില്ലാതെ രവിയേട്ടന്‍
കട്ടിലനരികില്‍കുറെനേരം കസേര
വലിച്ചിട്ട് പുസ്തകംനോക്കിയിരുന്നു.
ആദ്യമായീ തന്റെ രക്ഷകര്‍ത്താവിന്റെ
മുഖം താന്‍ വളരെശ്രദ്ധിച്ചുതന്നെനോ
ക്കിയിരുന്നു.പുസ്തകംമറിച്ചുനോക്കി
തിരിച്ചുതന്ന് അദ്ദേഹം ഒരു കഥ
പറയാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍
നടത്തുന്നതുപോലെ തന്നെനോക്കി
യിരുന്നു.ദേവീ,നീ ആരെയെങ്കിലും
പ്രേമിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

തികച്ചുംഅപ്രതീക്ഷിതമായആചോദ്യം
തന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തീ.ചിരിവന്നു.
കോളേജില്‍ പോയിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍,
രവിയേട്ടന് തന്നെ,സംശയം തുടങ്ങിയോ?
ഇല്ലയെന്ന് തലയാട്ടി.ചിരിച്ചുകൊണ്ട്
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞൂ.കാണില്ലെന്നറിയാം
എന്നാലും.ഒരു ചോദ്യം അത്രതന്നെ,
എന്നാല്‍ ഞാന്‍ എന്റെ ഭാര്യയോട്
ഇനിയും ഒരുപാടുകാര്യങ്ങള്‍ പറയാതി
രിപ്പുണ്ട്,അത് നാളെമുതല്‍ തുടങ്ങാം.
വിഷമം തോന്നി.ഇതിനാണോ സ്നേഹം
ഭാവിച്ച് അടുക്കല്‍ വന്നിരുന്നത്?
ഒന്നും പറയാതെ മുഖത്തുതന്നെ നോക്കി
യിരുന്നൂ.

രാത്രിയിലെ ഓരോ നിമിഷവും
കടന്നുപോകാന്‍ആഗ്രഹിച്ചു.നേരം
ഒന്ന് വെളുത്തിരുന്നെങ്കില്‍!
പിറ്റെദിവസം അവധിയായിരുന്നു.
സമയംപോകാന്‍വളരെബുദ്ധിമുട്ടീ.
കോണിയിറങ്ങീ മുറ്റത്ത് ചെന്നു
അവിടെനിന്നുംതോട്ടംവഴികൊട്ടിയമ്പലം
വരെനടന്നു.അവിടെനിന്നാല്‍അങ്ങകലെ
പാടവും പാടത്തിനക്കരെപണിസ്ഥലവും
കാണാം.നോക്കിനിന്നു.ആരെങ്കിലും
പോകുന്നുണ്ടൊ?മനസ്സിലപ്പോഴും
രവിയേട്ടന്റെ വാക്കുകള്‍;



“നീ ആരെയെങ്കിലും പ്രേമിച്ചിട്ടുണ്ടോ?“
ഉണ്ടോ?
പ്രണയിച്ചതെന്നായിരുന്നു?
ആരെയായിരുന്നൂ?
ഓര്‍ക്കുന്നില്ല.എന്നാല്‍ പ്രണയം
എന്നുംപ്രതീക്ഷയില്‍തന്നെയായി
രുന്നു.ഓരോമുഖത്തിലുംസൌന്ദര്യം,
ഓരോ വാക്കിലും സൌന്ദര്യം,
സങ്കല്പങ്ങളില്‍തന്റെ കാമുകനെ
കെട്ടിപ്പുണര്‍ന്നസമയങ്ങളെല്ലാം
മനസ്സ് കാറ്റില്‍പ്പറക്കുന്നഅപ്പൂപ്പന്‍
താടിപോലെയായിരുന്നു.
സുന്ദരമാണ് പ്രണയം.പക്ഷേഊതി
വീര്‍പ്പിച്ചബലൂണ്‍ പോലെപറന്നു
പൊങ്ങുന്നു.എന്നാല്‍ അതിന്റെ
കാറ്റ് കുറയുമെന്നുംചുരുങ്ങിയ
ബലൂണ്‍ പോലെ നഷ്ടപ്രണയം
അഭംഗിയായിത്തുടരുമെന്നുമുള്ള
തിരിച്ചറിവ് അന്നുംഉണ്ടായിരുന്നുവോ?


തുടരും......