ആത്മാവ്

താഴ്വാരങ്ങളെത്തലോടി
വന്നകാറ്റിന്റെ,
ശരീരം ചൂടായിരുന്നു.


ഹിമവല്‍ സാനുക്കളെ തേടിയലഞ്ഞ
ആത്മാവിന്റെ മനസ്സുപോലെ,
തപ്തനിശ്വാസങ്ങള്‍ അലിഞ്ഞ അവയില്‍;



ഏകാന്തപഥികനായ ഒരു സന്യാസിയുടെ,
വിരഹ തപസ്യയുടെ വീരകഥകള്‍
താപത്തിന്റെ തളം കെട്ടിക്കിടന്നു.



അഗ്നിയുടെ ജ്വാലകള്‍ തീഷ്ണ സന്ധ്യകളായി
പുകയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവയില്‍ കര്‍പ്പൂര ഗന്ധം മറന്ന
ഹോമകുണ്ഠം നെടുവീര്‍പ്പിലമര്‍ന്നു.



തേജസ്വിയായ കുമാരന്റെ മനം
കാത്ത മനോബലം,
താപസ ശ്രേഷ്ഠന്റെ തപോബലത്തില്‍
നിര്‍വ്വീര്യമാകുന്നുവോ?



ശ്രീദേവിനായര്‍